Kızım..

 Omuzda uyuyuveren bebek ne tatlıdır, ne sevimlidir, ne kadar masum, sakin ve huzur doludur. İnsanın içini huzurla doldurur. Bugün nasıl uyuturum diye düşündüğüm biricik kızım şimdi yatağında mışıl mışıl uyumada.
Az önce omuzumda uyuyuverdi. Birkaç ninni mırıltısı kafi geldi.  Bu güne kadar omzumda uykuya daldığını pek bilmem doğrusu.  Rabbim anlıyor ve yardımını yolluyor çok şükür.

Bugün itibariyle anne sütüne veda ettik. Durumu anlattım. Bundan sonraki süreçten bahsettim kendisine. Abisi kadar olgunlukla karşılamadı başlangıçta itiraf edeyim. Ama yine de akranlarına göre oldukça başarılıydı ilk günümüz. Bundan sonraki süreç nasıl geçer, hep böyle mülayim devam eder mi bilmem. Bekleyip göreceğiz.
Ben çok şanslı bir anneyim. Pırıl pırıl iki evlada sahibim. İki göz bebeği iki gözümde onlar. Onların parmağına iğne batsa benim içim kanar.
Beni tanıyanlar az çok bilirler. Hamilelik sürecini ve anneliğin ilk bebeğe sahip olma dönemi sayılan 2 yaşa kadarki dönemini çok severim ve bu süreci keyifle geçirmek için elimden geleni yaparım/yapardım.
 Bundan sonraki hayatımda hiçbir zaman evlatlarıma bir daha bu kadar yakın olamayacağım. Bizi fiziksel anlamda birbirimize bağlayan son bağımız anne sütü de artık yok. Üzgün müyüm? Saçma belki ama hafif bir burukluğum var elbet. Ama hayat olması gerektiği gibi devam ediyor.Yaşanacak tüm bu süreçler. Keyifle geçti çok şükür.

Verene, emanet edene binlerle şükür. İnşallah emanete hakkıyla sahip çıkabilenlerden oluruz.