Hazan Mevsimi

Bu şehre sonbahar gelmiş. Beklenmiyormuşcasına birden gelivermiş sanki. Kaplandı gökyüzü kara bulutlarla. Çocuklar sokakta değil artık. Pencere kenarından izliyor kimisi yağan yağmuru. Herkes kabuğuna çekildi. Bir yalnızlık çökmüş kente. Hem de bunca kalabalık içerisinde.
Uzun zamandır beklenen eski bir dost oysa sonbahar. Ölüm gibi. Dışarda yağan yağmur ve odamın serinliği, sona giden yolun varlığının habercisi. Yapraklar sararmada,tek tek ömrünü tamamlayıp yere düşmede gözleri. Bir kasvet havası gelmiş her nesnenin üzerine.
Bunaltıcı yaz sıcaklarından sonra hazan mevsimi bir kurtarıcı aslında. Yetişmiş imdada. Su olmuş, yağmur olmuş.Ölüm kapıda. Yazın ölümü sonbahara müjde. Her bir ölüm aslında yeni bir doğum değil mi?

Her bir yağmur tanesini taşınan bir melek. Her yer nur dolu görebilene. Bazen insan görmek istemiyor gözünün önündekini bile.

Ey Kalplerin Sahibi, kalplerimize huzur ver. Sonbahar bilenlerin mevsimi. Bizleri de bilenlerden eyle. Bilmek her zaman yetmese de.