Gün geçiyor. O büyüyor. Kapılar açıyor, kapılar kapatıyor. İstiyor, istemiyor. Reddediyor. Tepki gösteriyor. Hatta kızıyor, söyleniyor. Ne söylediğini bilmesek de iyi şeyler demediği kesin. 16 aylık bir delikanlı o. Kendini ifade edebilen dili döndüğünce. İstemesini, almasını, vermesini, tepkisini dile getirebilen. Şükür. Var olduğu andan itibaren mucizeler silsilesi devam ediyor. Aslından günlük hayatta farkedemediğimiz, bize sıradan gelen o kadar çok mucize var ki.
Attığı bir adım, bir parmak hareketi bile.
Attığı bir adım, bir parmak hareketi bile.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder