Kuzum Büyüyor mu Ne?

Bebeğimiz henüz doğmadan önce ona oda hazırlıkları başladı her anne baba adayında olduğu gibi. İlk etapta büyük bir yatakta yatamayacaktı. Zaten çocuk odamız küçük olduğu için en az eşyayla oda olayını optimize etme kararındaydık. Optimizasyon insanıyız malum :D
Oda takımı konusunda biraz kafa yorduk eşimle. Ön koşul kullanışlılık idi. Bebek en az altı ay bizim odamızda kalacaktı. O nedenle oda takımı alsak da hemen kullanamayacktı. Biz de oda takımı alma işini bir süreliğine erteledik. Bir park yatak ve 1 metre yüksekliğindeki bir dolapla bebek odamız şimdilik hazırdı.
Ardından oğlumun 6. ayı bittiğinde odasını ayırmaya karar verdik.Park yatağını odasına koyduk. Ancak ilk denememiz fiyaskoyla sonuçlanmıştı. Gece ağlayan bebek sesini duymayışımız babamızda da bende de vicdani bir rahatsızlık uyandırdı ve park yatak tekrar bizim odamıza geldi. Aradan aylar geçti. Oğlumuz biraz daha büyüdü. Gece uykuları daha az bölünür oldu. Biz de ikinci kez oda ayırma girişiminde bulunduk. Bu sefer daha iyiydi. Gece ben uyanıyor ve kalkıp bakıyordum. Birkaç hafta bu şekilde geçti. Herşey güzel gidiyorken araya sünnet süreci girdi. Bu süreçte ayrılan odalarımız tekrar birleşti. Ama tabi geçici olarak. Bu arada biz de evimize uygun kullanışlı bir bebek odası tasarımına giriştik. Araştırdık soruşturduk ve en sonunda kafamıza göre bir yer bulduk. Odamız çok geniş olmadığı için yatak gardrop sandalye ve masadan oluşan bir kombinasyon oluşturduk. Babamız illa bir kitaplık diye diretse de ben olaya noktayı koydum. Oturma odamızda bulunan kitaplık hepimizindi ve oğlumuz da onu kullanacaktı. Böylelikle çocuk odasında bulunan kanepemiz de atılmaktan kurtulmuş oldu. Gardropta gerekli değişiklikler yapıldı. İleride ikinci bir çocuğun da kullanabileceği bir model seçildi. 180 cm uzunluğundaki yatağa 150 cm uzunluğunda tek taraflı bir koruma eklendi. Böylelikle oğlum düşmeden artık büyük yatağında yatabilecek. Küçük bir duvar rafı da günlük kitapları ve oyuncakları için odamıza eklendi. 50 cm'lik kare bir masa ve iki sandalyeyle artık eşyalar tamamdı. Herşey sipariş verildi. Gelmesi beklendi. Bir hevesle eşyalar yerleşti. Şimdi oğlum odasında uykuda.
Bu geceden itibaren artık odasında kalacak.Şu anda mışıl mışıl uyuyor. Öyle güzel ki. Yatağı büyüyünce sanki daha bir büyümüş göründü gözümüze oğlumuz. Şükür varlığına. Hala öyle minik ki o eller, ayaklar. Sanırım 40 küsür numara ayakkabı giydiği zamanlarda da bu bakış açım değişmeyecek. Anneyim çünkü ve her evladın annesine göre büyümemesi gibi benimki de büyümeyecek gözümde :)